Doppelkopp

odder

De Schpion vunn Speyer

in Pfälzer Mundart erzählt und mit einigen Bemerkungen versehen von Billy Hutter

Personenr die in dieser Geschichte eine Rolle spielen:

 

Georg Johann Dasch: (1903 Speyer – 1991 Ludwigshafen) von den Eltern zuerst Knobbel, dann Schorsch gerufen. In den USA als George John Dasch bekannt, führte kurze Zeit einen Ausweis auf den Namen George John Davis mit sich, ein einziges Mal nannte er sich auch Franz Daniel Pastorius.

Querkopf, Held und Verräter. Überaus rüstiger Greis und Doppelkopfpartner des Erzählers.

 

 

Ernst Peter Burger: (1906 Augsburg  - 1975). genannt “Pete”, Landsknecht und alter SAler. Nahm 1923 am Marsch auf die Feldherrenhalle teil. Georges Mitverschworener. Zog seinen Kopf gerade noch rechtzeitig aus der Schlinge.

 

Richard Quirin, Heinrich Harm Heinck, Edward Kerling, Herbert Hans Haupt, Werner Thiel und Hermann Neubauer: Taten Dienst für die schlechte Sache und mussten deshalb auf einem sehr unbequemen Stuhl Platz nehmen.

 

Walther Kappe: (1905 – 1944). In jeder Hinsicht dicker Nazi, Leiter der “Operation Pastorius”. War im „Bund der Deutsch-Amerikaner“ sehr aktiv. Beschäftigung in der Abwehr II (Sabotage). Blieb im Krieg.

 

Reinhold Barth: Taucht im Text nur als Mann einer Cousine auf. Mitarbeiter Kappes und möglicherweise Georges Mephisto, wird zumindest in Familienkreisen so gesehen.

 

J. Edgar Hoover: (1895 – 1972). Höchst umstrittener Chef des amerikanischen F.B.I..War für George keine Gewinn bringende Bekanntschaft.

 

 

 

 

 

 

Der alte Mann mit demwirr immer Doppelkopf gespielt haben, schien aus einer anderen Zeit gesprungen zu sein, aber die Gespräche mit ihm haben  trotzdem auf der gleichen Ebene stattgefunden, was wir von unseren eigenen Großeltern nicht kannten. Er war einer von uns. Es waren sein politisches Interesse, sein Humor  und dieses gewisse Weltläufige, dass sich in Sprache und Kleidungsstil ausdrückte, was dafür sorgte, dass er in unseren Kreisen immer willkommen war. Mag sein, dass ich ihn in der Erinnerung und mit dem Wissen, dass er zu einer historischen Figur geworden ist, etwas verkläre, andere nennen ihn nur den alten Stalinisten, eine Frau erinnert sich auch an unangenehme Galanterie,  aber ich bleibe dabei: mir war der alte Knabe durch und durch sympathisch, mehr jedenfalls als der junge Wirrkopf, den ich erst sehr viel später kennen gelernt habe.

Die Geschichte vom U-Boot, mit deren Bruchstücken er immer mal wieder herausrückte, hat uns damals nicht interessiert.

Heute, nachdem George schon über zwanzig Jahre tot ist, will ich sie euch vom Anfang bis zum Ende erzählen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 In the town where I was born,
Lived a man who sailed to sea,
And he told us of his life,
In the land of submarines,
(The Beatles, Yellowsubmarine)

 

  

 

 

Ich glaab, dass es besonders wischdisch iss uff die Form zu achte, wemmer dere Sach unn em Schorsch selwer gerecht werre will.

Wenn ich gscheid mole kennt, deed ich lauter kläne farwische Bildelcher  mache unn Sprechblose noiklewe:

De Schorsch wier allä im Wind uff de Hafemole vun Lorient schdeht.

S` U-Boot wies   ufftaucht.

Fußschpure am Schdrand vun Amagansett uff Long Island.

De elekdrische Schduhl.

De Henker wier de Hewwel umleggt.

 

En luschdische Comic dehts halt nedd werre.

Ich konns nedd.

So will ich uff unser pälzischie Geheimsprooch zurickgreife, damits nur die verschdehen, dies a was ogeht: die wuen gekennt hänn unn die wu sich die Mih machen die seltsame Signale vun demm U-Boot zu entschlissle.

Ich will fer mich unn de Schorsch enn Schutzschirm uffschpanne, gege dess eene große dumme Gebabbel draus in de Welt. Unn ich män a, dass mer mit dere Schprooch manches was hart iss weecher mache konn unn manches was schdump iss scharf, wie mers grad braucht.

Wie hodd neilich die Fraa vunn de Rohrreinischungsfirma gsaat, wie merr se wege emm arg uappedidlich verstoppte Klo ogerufe hänn: „Sie känne ruhisch offe mit mer redde, ich bin a aus de Palz“.

 

S íss egal mit wass mer ofangen. De Schorsch hodd soi Gschicht immer durchenanner verzehlt, immer blos kläne Brocke, immer nur die helle Schdelle unn iss nie ferdisch worre. S íss a e arg verschwurbeldie Gschicht, ennie vunn dere Sort die mer hunnertmol verzehle konn - unn die iss mä wie hunnertmol verzehlt worre-, unn die trotzdem nedd  klar werren.

 

Dann los!

  • S erschde Bild:
  • Die ald Babutschka
  • unn warum de Schorsch vum Kommunismus so beoidruggt war
  •  

    Die Lokomodiv kreischt e ledschdes Mol uff.

    De Bahnschdeig iss faschd leer. Mer wohne jetzt bei de erschde unn ledschde Begegnung zwische emm Mann Ende Dreissisch in emm gude awwer verknidderde Ozug unn de Fraa aussem Volk, demm russische Midderle, de Babutschka, die innere digge Winderjack dort de Bode uffzieht.

    De Bahnhof liggt irgendwu uff de Schdregg vun de transibirische Eisebahn. S Johr iss noch ugewiss.

    Jetzt, mer hän de erschde Däl vun demm Gschpräch schunn verbasst, rudert die alt abgschafft Fra wie wild mit de Ärm rum, die uffgrund vun demm gfidderde Mondel komisch korz wirge, im Gegesatz zum Schorsch soine lange Ärm, ä Hond hodder meischd im Hossesagg.

    „Dess Alles“ die Babutschka zeigt uff die mächdisch Bahnhofshall, vielleicht a uff e Haus im Zuckerbäckerstil uff de onnere Schdrooseseid, s´kennt Landwertschaftsminischderium soi odder die ertlich KGB-Zentral, „Dess Alles“, jetzt – ich iwwertreib e bissel- jetzt groint se sogar vor Fräd unn die Träne kullern iwwer ihr Bagge - de ersche Sunneschrahl vum junge Daag schbringt uff e Mosaik, e Bild aus de große Okdowerrevolution, de Lenin winkt, rode Fahne iwwerall - „Dess Alles“, zum ledschdemol – ,de Schorsch macht e wischdisches Gsicht wiers uns verzehlt, „dess hodd uns Vädderle Stalin gschenkt“.

     

    Oh Schorsch Dasch, du Dormelkopp! Loss uns in Ruh mit doine Gschichte!

     

    Dess war in de achtzischer Johre im Contra in de Benckiserschdroos in Ludwigshafe. Die Mussig aussem Kassetterecorder war vunn de „Dead Kennedys“, „PIL“ unn „Depeche Mode“ unn wemmer de Schorsch hänn uze wolle, der hodd nämlich mol widder was vunn U-Boote verzehlt, hemmer „Yellow Submarine“ vunn de Beatles oigeleggt, obwohl dess grad gonz out war.

    De Wert war de Uwe Tschense selisch, der war selwer soin beschde Kunde.

    Mer hänn Dobbelkopp gschbielt de Schorsch, de Michel, die Angie unn ich. Mir in verrissene Hosse, Schdiffel unn Ledder, de Schorsch im graue Ozug unn middem gebiggelde weiße Hemm. Enn foine Monn. Soin Hund, die Antra, war mit unserm Nick unnerm Disch gelegge unn hodd kenn Mucks gemacht.

    Wommer bedenkt dasser fuffzisch Johr älder war wie de neckschde vunn uns, simmer gut middenonner auskumme.

    De Schorsch war vollkomme klar im Kopp unn s hodd Schbass gemacht middem zu schbiele. Gut, de e odder onnere Aussetzer muss mer em Mann mid Fünfeachtzisch zugschdehe.

    Ä mol hodder, dess nur fer die Dobbelkoppschbieler unner eich, ä Armut nedd mitgenumme obwohler zwölf Trump uff de Hand katt hodd. Er hodd  schnell gemerkt, dass mer halwe Profis warn unn hodds abgelehnt um Geld zu schbiele.

    Wenner doch emol im Schbass e Rund Pils hodd ausgäwwe misse, hodder als gejammert: „Ich armer Monn hab siwwe hungrische Kinner dehäm.“

    Mer hodd em Schorsch oghert, dasser lang in Ameriga war, weiler immer mol widder e englisches Wort hodd oifließe losse, meischd in Form vunnem leichde Fluch „by Christ“ hodder gerufe odder „God in heaven“. Gflucht hodder gern unn oft, unn mer muss leider sage, dasser e ziemlich cholerisches Gemiet katt hodd, was awwer durchs Alter gemildert war – er war a schnell widder gut.

     

    S´war nedd grad so, dass err hausiere gange wär mit soine Gschicht, er hodds eher wie e vertraulichie Information weidergäwwe, als deder hinner sich gugge ob änner mitheert.

    Bisses so weit war, dass mer iwwerhaupt e Ordnung noigebrocht hodd, in dess wasser uns verzehlt hodd –e chronologischie Ordnung unn e geographischie, weil a enn Haufe fremde Länner unn große Schdädt vorkumme sinn: Washington unn Yokohama, Russland unn die Mandschurei, dess hodd Johre gedauert.

    Vorher warens nur Breckelscher: „Enn Koffer voll Geld hab ich debei katt, Boys“. „I want to speak to Mr Hoover, I said.”

     

    De Verräter vun Schpeyer

     

    Fort Leavenworth, Kansas in de zwedde Hälft vun de verzischer Johre vumm ledschde Jahrhunnert.

    In em ameriganische Milidärstroflager unnerhalten sich zwä Männer uff deitsch. S íss meglich, dass se sich e Zigarett dälen, meglich, dass grad Middagspaus iss unn e ganzie Kolonn vun Gfangene s Wergzeig uff die Seid geleggt hodd. E Schdiggel  wegg  schaffd en enzelne Monn noch weider. Schdeht dief in emm Grawe unn schmeißt mit de Schipp Grund iwwer soi Schulder.

     „Wer issen der Kamerad?“, froogt de äne de onner. Vun dem onner wäs mer wers iss: Erich Gimpel –Agent 146, enn deitsche Schpion, der in Ameriga die Atombomb hätt ausschpioniere solle unn der nooch em End vum Krieg dehäm wie enn Held gfeiert worre iss. Soi Läwe 1956 verfilmt. „Spion für Deutschland“, „Erich Gimpel der Meisterspion“, „Alarm in New York“ hänn  die verschiedene Verleihtitel käse. Erschdklassisch besetzt war der Film mit Martin Held in de Hauptroll unn Walther Giller, Nadja Tiller, Gustav Knut unn Günther Pfitzmann.

    „Kamerad ?“, gibt de Erich Gimpel dort im Zuchthaus zurick, unn in dess Wort leggter so ziemlich alles noi was er uff Lager hodd. 

    „Kamerad!“

    Mer känne ihn korz in de rode Sand schpucke odder ihn die Zigarettekipp middem Absatz  kräfdisch austrete losse.

    „Kamerad!“

    „Dess dort iss de Schorsch Dasch, de Verräter vun Schpeyer“.

     

    Halleluja!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Die Hostie in de Baggedasch

     

    “I, George John Dasch, was born in Speyer on the Rhine, Germany on February 7, 1903, son of John Dasch, a carpenter, the fifth child of a family of thirteen children.  (…)”

    So hodd de Schorsch soi Aussag, die er ennere Sekretärin vum FBI diktiert hodd unn die dann siwwe ameriganische Generäl vorgelese worre iss, ogfange.

    Weil ern „Knobbel“ e uffgewecktes Kerlche war hän soi Eltre gedenkt - s war e katholisch Haus -, er kennt vielleicht Parre werre unn hännen in Speyer ins  Konvent gäwwe.

    Uns hodder schbeder gärn die Gschicht verzehlt wier mol bei de Kommunion die Hostie nedd nunnergschluggt, sondern mit de Zung in die Baggedasch gschowe hodd. Nooch de Kärsch hodder dess feischde Ding donn rausgenumme unn unnersuche wolle, weil er wisse wollt ob do wirglich de „Leib Christi“ drinn war. Vor ihm hänn dess schunn e paar dausend annere kadolische Buwe gemacht, de Schorsch awwwer iss vum Parrer verwischt worre unn hodd dermaße was hinner die Leffel gekriggt, dass de Priesterberuf vun demm Zeitpunkt o fer ihn gschdorwe war.

    „Bleib mer vum Leib mit de Pfaffe, Boy!“ hodder als zu mer gsaat.

    Soi Gschwister sinn iwwrigens  in aller Herre Länner versträt worre, in die Schweiz, nooch Mexiko unn nooch Ameriga. Vunn denne gonze Kinner sinn blos drei in de Palz gebliwwe.

    Wies schoint war die Mudder die schdark Person in de Familie, die hodds nooch dere halwe Revolution vunn Noizehhunnertachtzeh sogar fer die SPD in de Schpeyrer Schdadtrat gebrocht, segt de Schorsch.

    Er hodd arg annere kange.

    Er selwer iss schun mit fuffzeh Johr im erschde Weltkrieg als Hilfskraft und Schreiwer mit em bayrische Regiment nooch Frankreich gezoge. Noochem Krieg hodds nedd lang gedauert bisser Krach midd de franzesische Besatzung gekriggt hodd unn er iss iwwer de Roi niwwer. In dere Zeit muss er sich in de Kopp gsetzt hawwe nooch Ameriga auszuwannere. S´ hodd noch e paar Zwischestatione gäwe – eh uruhisches Läwe  in uruhische Zeite. Uff de Parkbank gschlofe, in Holland gewesst, im Ruhrgebiet im Bergwerk gschafft, in Hamburg versucht uff e Schiff zu kumme.

    Mit noinzeh Johr isser donn 1922 als blinder Passagier illegal in die USA oigerääst .

    In Philadelphia  sinn se okumme, dort gibt’s heit noch enn Stadtdäl wu Germantown hääst, unn vum Franz Daniel Pastorius, demm Ofihrer vunn de erschde deitsche Auswannerer im siebzehte Jahrhunnert gegrindt worre iss.

     

     

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Am Schdrand vun Amagansett

    Zu ennere annere Zeit, an em annere Ort.

    Enn Schdrand uff Long Island ugfehr dort wu im „Schwarm“ vun Frank Schätzing, wenn ihr dess digge Buch gelese habt, zig Millione egliche blinde weiße Krabbe aussem Meer gegrawwelt kumme.

    De Newwel war dicht in dere Nacht, e Tatsach wu schbeder de Verfilmung im „History Channel“ zu gut kumme iss, dess iss billisch und schdeigert halt glei die Schpannung. Wenns Daag wär kennt mer sehe, dass die Gegend an sich nedd hässlich iss. S´gibt e Bild uff demm mer die Marylin Monroe 1957 am Schdrand vunn Amagansett schpaziere gehe sieht.

    Awwer jetzt isses dunkel.

    „So enn Newwel hämmer seid Johre nimmie katt“, segt de Kapitän.

     

    Pscht !

    Ruisch!

    Wonner gonz leis seid kennter drauße noch dess Getucker vunnem Diesel here.

    Ins Wasser noi!

    E Well schleggt noch iwwerm Schorsch zusamme.

    Faschd versauft err.

    De Sabodagetrupp schiebts Schlauchboot an Land.

    Die Hosse sinn nass.

    Sie friere.

    Die Kischde werrn schnell ausgelade - do blitzt schunn die Daschelamp vunn de Küstewache uff.

     

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Enn Pälzer in Ameriga
  • Uff de ameriganische Erfolgsläder hodd de Schorsch Dasch, dennse driwwe glei George gedaaft hänn, nur die erschde Schriddelcher gemacht. Vum Dellerwäscher zum dridde Koch unn zum Kellner.

    Vunn Philadelfia aus isser ball nooch New York.

    1923 hodder als Leichtmatros ä Fahrt iwwers Meer unn widder zurick gemacht um dessemol legal oiräse zu kenne. Er iss viel rummkumme im Land awwer iwwerwiegend hodder in Bars unn Wärtschaffde unn Hotels in New York gschafft. Zwischedrin hodder a emol e Johr lang Weihwasserkesselcher, Rossekränz,  Kerze unn Kruzifixe fer die „Mission vun de gnadereiche Jungfra Maria“ verkaaft. Obwohl er känn ameriganische Schdatsbirger war hodder e zeitlang bei de Heeresflieger gedient, war uff Honolulu schdationiert. Fers fliege hodder sich arg intressiert, awwer zum Pilot hodds net gelangt.

    Im Frijohr 1930 warer e paar Woche dehäm in Speyer, im selwe Herbschd hodder gheirat, die Rosemarie Guille, soi Marie, soi Snooks, mit dere isser donn nochemool e paar Monat durch Europa getourt.

    Wommer sich oguggt wie oft de George die Schdelle gewechselt hodd, e paar Woche do, e värtel Johr dort, de Winter in Florida unn so fort, wie err rumgschdromert iss im Land, donn schbiert mer, dasser e großie Uruh in sich katt hodd. Ja, ich seh de alde Schorsch noch vor mer wier beim Dobbelkopp mit uns rumdischbediert unn kommer vorschdelle, wier als junger Kerl in de Bars driwwe s große Wort gfihrt hodd, wier iwwer de Börsecrash, - de Schwarze Freitag unn iwwer de New Deal vum Präsident Roosevelt hergezoge iss. S waren a in de USA schwere Zeite.

  • Er hodd sich in de ameriganische Linke e bissel ausgekennt. E mol zwische em Solo un ennere Hochzich, hodder gsaat. „De Norman Thomas vun de Socialist Party, dess war enn gude Monn, a good man, Boy!“ Ä klä bissel ausgekennt muss mer vielleicht sage, wemmer nochgebohrt hodd iss nimmie viel kumme, vum Jim Cannon, sellemols enn bekannte ameriganische Linke, hodder noch nie was kehrt katt.
  • Jedenfalls, in de zwette Hälft vunn de dreissischer Johre warer  vorne mit debei wie sich e uabhängischie Kellnergewerkschaft formiert hodd. Unn s hodd enn Moment lang so ausgsehe als deed de George in de Gewerkschaft Karriere mache, awwer s iss halt in em Fiasko geend.

     

  • Wass in Deitschland in denne Johre bassiert iss wisse mer nur zu gut. Die Hitlerei iss an die Macht kumme unn hodd ogfange die halb Welt zu Grund zu richte. Unn de Faschismus hodd a Werzlscher gschlagge unner denne Millione vunn deitsche Auswannerer in Ameriga. S hodd Nazi Zeidunge gäwe, „Deutscher Weckruf“ hodd ennie käse, unn die ameriganische Nazis hän sich zuerschd zu de „Freunde des Neuen Deutschland“ zsammegschlosse unn donn zum „Bund der Deutsch-Amerikaner“ - mer hodd korz „de Bund“ gsaat. Sie hän Umzieg veroschdallt, Führers Geburtsdag gfeiert unn im Summer regelmäsisch große Zeltlager uffgschlagge, dess uff Long Island hodd  Camp Siegfried käse, dort hodd a enn gewisse Walter Kappe Vorträg ghalte.
  • De Fihrer vum Bund war de Fritz Kuhn, der hodd zum Präsident Roosevelt gärn Mr. Rosenfeld gsaat unn hodd bei de sechsedreissischer Olympiade – s´war de Höhepunkt vun soim Läwe - em Hitler die Hond schiddle dirfe.

    Ich glaab em Schorsch, dasser mit dem Chores nix am Hut katt hodd, dess waren nedd soi Kreise. Awwer unner soine Leit, die halb Familie hodd inzwische in de Schdate gelebt hodd de äne odder de anner sympatisiert. Unn de George iss a zwä odder dreimol uff Veroschdaldunge vum Bund mitgange, „de Gegner schudiere“ hodder gsaat. Unner annerem warer debei wie de Bund  soi allergreschdie Veroschdaldung im Madison Square Garden organisiert hodd. Zwanzischdausend Nazis hän do „Sieg Heil“ gekrische,  midde in New York.

     

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Hääm!
  • Im Frijohr 1939 iss soi Mudder zu Besuch kumme. Die ald Sozialdemokratin iss zimlich benewwelt gewesst vunn de Zuschdänd dehääm und hodd de iebliche Käs verzehlt: Audobahne, all hän Ärwet, die Schdroße sinn sauwer unn so fort. „Enn Kerl wie du, mit doine Fähischkeite hoggschd do in Ameriga“ hoddse gsaat, unn wahrschoinlich warse a e bissel beleidischd, dass ern schlaue Schorsch s anschdatt zum Parre nur zum Kellner gebrocht hodd, unn sie hän sich iwwerlegt obben de Unkel Adolph nedd dehäm in de Anilin unnerbringe kennd.
  • Wie de Hitler middem Stalin de Pakt gschlosse hodd im Auguschd 39, do hoddse als erfahrenie Politikerin sofort gewisst „Dess hääst Krieg“ un iss middem negschde Dampfer widder abgfahre, hodd awwer quasi noch vumm Schiff runner gerufe „Kumm hääm Schorsch“!

    Dess gleiche hodd a de Hitler gerufe, dass nämlich die Deitsche hääm ins Reich kumme solle, bevor de Krieg losgeht unn a aus Ameriga hänn sich dausende junge Hornochse uffgemacht unn sinn hääm.

    Was de Schorsch ogeht, so hodd der grad gege soi Gewerkschaft prozessiert und hodd verlore, unn war vollkomme Pleite. Unn wie in Europa de Krieg losgange iss hodd mers als Deitscher im neutrale Ameriga nedd ubedingt leicht katt, so dass im Schorsch mit de Uzufriedenheit iwwers Läwe unn die Zuständ a die vaterländische Gfihle hochgekechelt sinn un er sich gsaat hodd „Ich muss hääm“.

    Hodd mern  fünfeverzich Johr schbeder beim Dobbelkopp gfrogt: „Warum bischdn zurigg Schorsch?“ War soi eenzischie Antwort: „Weil ich enn dumme Hund war“.

    Ich mään, er hodd halt de Rappel gekriggt, hodd vunn sich gedenkt, so wie mer all vunn uns denken, dasser was besunneres iss, dasser was leischde muss, dasser er e Schpur hinnerlosse will uff de Welt. Unn im Krieg, werd err sich gsaat hawwe, konns jeder Depp zu was bringe.

     

    S hodd noch e zeitlang gedauert bis ess los gange iss, de Weg iwwer de Atlantik war wege de U-Boote schunn zu, unn erschd im März 1941 hodder vum  deitsche Konsulat Bescheid kriggt er kennt hinnerum iwwer Japan häämfahre.

    Hals iwwer Kopp isser uffgebroche, soi Marie war krank und hedd noochkumme solle, unn er hodd sich am 27.März in San Franzisco uffem jabanische Schiff de „Tatuta Maru“ oischifft.

     

    Domit hodd des Uglick ogfange, dess zum Dreh- unn Angelpunkt vunn soim weidere Läwe worre iss.

    De Schorsch Dasch, de Bruder Leichtfuß aus Schpeyer hodd nämlich in die Weltgschichte oigegriffe odder onnerschd gsaat er hodd soi Finger ins Getriewe vunn de Weltgschichte gschdeggt unn dess hodd zimlich wehgedo.

     

  • De Monn mit de lange Ärm
  • S  Schiff iss in Honolulu okumme, an Bord waren verzich Deitsche, eneverzich wommer de Schorsch mitzehlen. Driwwe im Kriegshafe vunn Pearl Harbour liggen die ameriganische Schlachtschiffe und schwere Kreizer zu dere Zeit noch friedlich in de häse  Sunn.

    Die Tatuta Maru, so wäs mer heit, hodd awwer uff ihre regelmäsische Fahrte Informatione gsammelt unn ans jabanische Milidär weidergäwwe.

    Wiese widder ausgeloffe waren, iss allmählich Schdimmung uffkumme uffem Schiff. Zu onnere Zeite heddense wahrschoinlich „Es gibt kein Bier auf Hawai“ gsunge, jetzt wars  s´Horst Wessel-Lied.

    De Schorsch war an de Reling gschdanne mit ennere Hand in de Hossedasch. So wars a in soim Steckbrief gschdanne. Er hedd ugewehnlich lange Ärm katt unn hedd meischdens die Händ in de Sagg gschdeckt odder e Zeidung unner de Arm geklemmt.

    Die hän also gesunge unn immer widder de deitsche Gruß geiebt unn werrn a änner gedrunke hawwe, do hodd änner zum Schorsch gsaat: „Lulatsch, konnschd du nett die Händ aussem Hossesagg nemme wemmer dess Lied singe!“ „Whats the matter, boy“ hodd de Schorsch zurickgerufe unn die hännem gsaat, dass merm schun Mores lehre wert dehäm odder glei ab ins Konzertlager.

     

    So hodd die lang Fahrt nedd gut ogfange. Iwwer Yokohama isses gange, iwwer Korea unn die jabanisch Mandschurei.

    Vumm Schiff in de Zug. Dausende vunn Kilometer uff de Schiene. Hinner de russische Grenz sinn se in die transibirisch Eisebahn gschdigge, de Schorsch hodd uffem Bahnhof soi Babutschka getroffe, am 11.Mai waren se in Moskau am 13. in Berlin.  Er hodd die russische Zieg voll mit Weeze ins Reich rolle sehe bevor de Hitler a noch die Sowjetunion ogegriffe hodd.

    E paar Dag schbeder isser mit soim kläne Kefferle in Schpeyer okumme, war unnerm große Dom gschdanne und hodd dehääm an die Deer gekloppt.

    Soin Vadder, so hodd mer im Schorsch soi Nichte verzehlt, hedd uffgemacht, hedden mit große Aage ogeguggt unn gerufe „Schorsch wu kummschdn du jetzt her midde im Krieg“. Donn hedd der alde Mann de Kopp gschiddelt unn hedden nochemol gschiddelt unn  en inhaltlich schwergewischdische Satz gemurmelt: „Dreizeh Kinner hab ich, unn ich hab geglaabt du bischd de schlauschd – debei bischd du de bledschd“.

     

    Koppherer

     

    De Schorsch war noch kä drei Woche in Deitschland, s hodd grad fer e paar Verwandtschaftsbesuche gelangt unn fer e Fahrraddour vun Schpeyer nooch Ludwigshafe, er hedd dort die Baracke vunn de Zwangsarweiter bei IG Farwe gsehe, do isser schunn mit zwä Fieß ins gonze Schlamassel noigetrete.

  • Iwwer e paar Ecke warer nämlich mit em verwondt, a enner vum Bund wu riwwergemacht hodd, s´war de Monn vun de Cousine Friedel, der hoddem enn Job beim Ausseminischderium in Berlin besorgt. “So änner wie disch kenne mer brauche“. Unn donn hodd de Schorsch Dasch nooch noinzeh Johr in Ameriga und nooch grad drei Woche in de Palz nix anneres gemacht wie acht Schdunn am Daag middem große Koppherer iwwer de Ohre dozuhocke unn ameriganisches Radio zu here. „Feindpropaganda auswerte“ hodds käse, obwohl immer noch kän Krieg war mit de USA.
  • S hodd gebrummt in soine Ohre.

    Vunn demm Platz aus wars nur noch en kläne Schritt bis ins U-Boot.

     

    Síss Herbschd worre, unn Winter Äneverzisch.

    Dehäm in Speyer sinn faschd blos noch Saure Bohne uff de Disch kumme. In Russland iss de deitsche Vormarsch vor Moskau im Schnee stecke gebliwwe unn die Midder hän ogfange Handschuh  unn warme Sogge zu schdrigge. Am 7.Dezember hänn die Jabaner Pearl Harbour bombardiert. Aussem Krieg iss de Weltkrieg worre.

    Im Januar 1942 sitzt de Schorsch im Haus vum deitsche Owerkommando in Berlin, er wäs noch die Nummer vumm Raum, s´war 1025.

    Er sitzt, so segter uff em kläne Schduhl in de Eck, do kummt enner aus Russland zurigg unn verzehlt wasse in Kiew gemacht hänn. Dasse 35000 Judde zusammegedriwwe unn doodgschosse hänn. Dass die Judde ihr ägene Gräwer hän grawe misse, dasse se ins Gnick gschosse hän, dass die Abzugsfinger vunn de SSler so wehgedoh hän, dass mer se hodd ablese misse. Dass e aldie Mudder uff de Schdroos bei ehre doode Dochder ghockt hodd unn nedd weggzubringe war, so dasse die Fraa glei uff de Schdroos umgebrocht hänn.

    Der wus verzehlt hodd, hedd gelacht, segt de Schorsch. Ihm hedd sich de Maage rumgedreht, er hedd awwer e grebberie Zahl schunn im russische Radio kehrt katt.  So hodders nur e paar Monat schbeder em FBI zu Protokoll gäwwe.

  • Dess war dess Massacker in de Schlucht vunn Babi Jar. Unn de Schorsch mit demm mer immer Dobbelkopp gschbielt hänn hodd devunn gewisst unn unser Vädder unn Großvädder hänn gsaat sie hädden nix devunn gewisst.
  • Ich willem glawe, dass dess Wisse bei demm was donn kumme iss e Roll gschbielt hodd.

     

     

     

     

     

    De Ufftrag

     

    Mer misse nochemol enn Schritt zurigg gehe.

    Dess war nedd soin „way of life“, dess hodder schnell gemerkt, e Land wu merr neddemol die Händ in die Hossedasche schdegge konn. Soi Marie hodd sich a uff de Weg gemacht katt unn war, dess hodder rausgebrocht, als e Fraa vunnem Deitsche vumm Schiff runnerkohlt unn uff de schäne Bermudas interniert worre

    Soi Version iss, dasser sich als antifaschistischer Änzelkämpfer unn Selfmade-Agent ins Sabodagesystem oischmuggelt hodd, sowie err kehrt hodd do gäbs e Meglichkeit, dasser widder zurigg nooch Ameriga kennt.

    Was wirglich wohr iss wäs kenner, dess bleibt fer immer verschdeggelt in demm Dunschd vunn Geheimdinschd, Schpionage, Verrat, wu die Wahrheite wechsle, wie die Blätter im Wald ihr Farwe im Herbschd.

    Dess waren lange Korridore in Berlin wu die alde Schreibmaschine klappren, wu rischdische und falsche Nochrischde zsammelaafe, wus kä schwarz unn kä weiß gibt.

    Es hodd sich awwer zu demm Zeitpunkt zugetrage, dass mer in de deitsche Abwehr, so hodd die Spionageabteilung  im Dritte Reich käse, uff Führers Befehl beschlosse hodd, Kommandoaktione gege die USA durchzuführe. Sie hänn e Lischd uffgschellt wus milidärisch am wischdigschde wär zuzuschlagge unn wiemer die greschd Panik erzeuge kännt. Unn gonz owwe waren, wege de Flugzeuge die Aluminiumfabrigge gschdanne, dann Eisebahnknote unn Brigge, wie die Hell Gate Bridge in New York.

    Zum Chef vunn dere Aktion, de Codename war „Unternehmen Pastorius“, iss de Leutnant Walter Kappe gemacht worre, der schunn im Deutsch-Amerikanische Bund enn wischdische Mann war, unn der als ehemalischer Mitarweiter vumm „Deutschen Auslandsinstitut“ in Stuttgart unn Ofihrer vunn de „Kameradschaft USA“ denn Iwwerblick iwwer die USA-Rickkehrer katt hodd.

    So hän se uff Grundlage vun demm soine Unnerlage, quasi per militärischem  Gschdellungsbefehl e Grupp vunn junge Männer zsammegezoge, faschd all ehemalische Bundler. Was ihr Geheimdinschderfahrung ogeht – Nix!

    Ja, mer konn sage, dass de Schorch nooch demm halwe Johr in Berlin am diefschde in dess Gschäft oigetaucht war. Er war demm Kappe soi erschdie Wahl, unn soi verwandtschaftliche Beziehunge, soi im Kellnerberuf erlerndes eloquendes Ufftrete unn soi Pälzer Mundwerk hännem zu emm Führungsposchde in demm Kommando verholfe.

     

  •  
  •  
  •  

     

    Noinzehhunnertzwäeferzisch, April.

     

    Quenz, vunn owwe betracht enn kläne, flache See, eigentlich bloos die Ausbuchdung vunn em annere, ausserum Feld unn Wald, rechts nedd weit devunn,vis a vis, die Schdadt Brandenburg. Im Gelände irgendwu verschdeggelt enn Gutshof, Wachposchde, e hochie Mauer ausserum. Dess iss die berihmt Kampfschul Quenzsee, wus Dritte Reich soi Schpezialagente ausbildet.

    Näher dro.

    Vorbei an de Wache.

    Durchs Schlisselloch geguggt.

    S´Labor: Uffem Disch Schbrengstoffklumpe, schwarz ogemolt, dasse aussehe wie Kohlebrogge – die soll de Schorsch de Lokomodive in die  Tender schmeisse.

    In Fillfedderhalter oigebaute Zinder – dodemit soll de Schorsch e Fabrigg in die Luft jage.

    In emm Klassezimmer: Die Herre Dr.Koenig und Dr.Schultz gäwwen die verriggde Naziwissenschaftler unn erklären wiemer aus Butzmittel unn e paar Sache aus de Apothek e hochexplosivie Mischung herschdellt. „Wenn die Erbsen im Wasser genügend aufgequollen sind, drücken sie den Korken nach oben und die Zündung wird ausgelöst“.

    Uff emm Schdunneplan kommer lese, dass am nekschde Daag „Geheimschrifde“ dro sinn.

    Gugge mer mol drei vun denne Schüler, die do so eifrisch mitschreiwen genauer ins Gsicht, die wern midden Schorsch im gleich U-Boot sitze.

    Do iss de Lockekopp vum Richard Quirin, do iss de Heinrich Harm Heinck mit de diefe Narb uff de Schdern, Metallarweiter alle zwä unn in em värtel Johr dood unn begrawe.

    Do iss de uffgschdumbde Peter Burger, enn alde Kämpfer, war schunn 1923 in München beim Hitlerputsch debei, ausgewannert unn gscheidert, schbeder SA,  no dro am Röhm. Kummt aus Gestapo-Haft. Genaues wäs mer nedd.

    Schpioniere mer weider!

    Enn Uffenthaltsraum: Iwwerall liggen ameriganische Zeitschrifde rum, in de Eck e Grammofon mit de neischde Platte aus USA. De Leutnant Kappe schdudiert e Landkart vun Long Island.

    S werd langsam dunkel. Noochem Nachtesse iewen die Agente wiemer uff englisch enn gude Witz verzehlt, sie schbielen Poker, donn singen se all zusamme „Oh Susanna“.

     

    Oh Susanna

     

    I came from Alabama

    With my Banjo on my knee

    I`m going to Lousiana

    My true love for to see

    I´t rained all night the day I Left,

    The weather it was dry,

    The sun so hot, I froze to death,

    Susanna don´t you cry.

     

    Oh! Susanna

    Oh don´t you cry for me,

    I´ve come from Alabama

    Wid my banjo on my knee.

     

     

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Ins Boot
  • S war wirglich enn Witz.

    S hodd sich ball rausgschdelld, dass mer in drei Woche, länger hodd die Ausbildung nedd gedauert aus em Dutzend Maschineschlosser, Hausmeschder unn Kellner kä James Bonds mache konn. Zwar hän sich die Ausbilder alle Mih gäwe unn hän se mit falsche Babiere unn ameriganische Klamotte ausschdaffiert. Sie hänn ihne wirglich super Kischde gepackt: “Alles fer de Spezial-Agent“. Es sinn zwä Unnergruppe gebild worre, weil se mit zwä U-Boote hän fahre solle, unn die Ofihrer von jeder Grupp – ener war aus Schpeyer- hän schbeder en Koffer voll mit Dollars gekriggt.

     Zum Abschluss hän se a noch Ausflieg zu de Berliner Eisebahn unn nooch Bitterfeld gemacht, dort hodd ihne enn Ingenieur vun IG-Farwe gezeigt, wu die Schwachschdelle vunn ennere Aluminiumfabrigg liggen.

    Mer liggen awwer nedd falsch wemmer vermute, dass in dere gonze Aktion vun Ofang o de Worm drin war.

    Vumm Schorsch werd gsaat, er hätt sich in Quenz benumme wie enn Zivilischd, wär als zu schbäd zum Unnerricht kumme unn nedd bei de Sach gewesst. Die Praktisch Prifung hodder awwer beschdonne.

    Weiler awwer nedd uff de Kopp gfalle war unn weil er sich jo a e paar Daag in Japan uffghalte hodd, iss ihm vielleicht dess Wort oigfalle, dess de Charakter vum Unnernehme Pastorius am beschde beschreibt:

    Kamikaze!

     

    De Leutant Kappe hodd de Ufftrag nochemol zsammegfasst:

    „Aller, erschdemol unnertauche! Donn schlaggt ihr gewaldisch zu! Mir schigge eich Verschdärgung. De Endsieg kummt e ball. Sieg Heil!“

    Er hoddse donn in Berlin in e foines Lokal zu ennere Abschiedsfeier gfihrt, die Owwermacher vun de Abwehr hän ihre Superagente schunnemol gratuliert, donn isses iwwer Paris – e paar Daag Entspannung - zu de deitsche U-Boot-Schdation in Lorient gange.

    Drei Sache wissder noch nedd:

    Erschdens, dass in denne Geldkoffer  a enn Haufe ugültige Dollarnote drin waren.

    Zweddens, dasse enner vun de Noine wu losgfahre sinn, glei widder häämschickt hän, weiler sich im Puff e uostännischie Krankeit kohlt hodd.

    Unn driddens, dass unser Schorsch im Zug soi Briefdasch mit de falsche Babiere verlore hodd odder wie a gsaat werd soin Tabaksbeitel mit emm Gruppephoto vun de Agente drinn.

     

    Dann emol noi ins Boot!

    Uff nooch Amerika,

    du U-Boot ohne Wiederkehr!

     

    E U-Boot iss im Prinzip e warmes, enges Eiserohr, dess mer mihsam mit Luft unn Wasser schdabilisiere muss. Mer konn innem U-Boot, dess iwwer Wasser fahrt besonners gut seekrank wärre. Im Schorsch iss in de erschde Daage sauiwwel gewesst, er hodd sich awwer trotzdem alles gut gemerkt. Wieviel Torpedos s U-Boot hodd, wie diefs tauche konn un so weider.

    Unner Wasser fahrt e U-Boot arg langsam.

    S´hodd iwwer zwä Woche gedauert von Frankreich bis an die Ostküste vun Ameriga.

    Die onnere Krieger hänn in demm enge Loch a genug Zeit katt sich ehr Gedanke zu mache, s´iss ihne widder oigfalle wie groß des Land war uff desse do zugschwumme sinn, wie groß so e Brigg soi konn, wommer se schbrenge soll, unn die Zweifel unn die Ängschd sinn innerlich hochgegrawwelt kumme.

    Dess Boot war U-202.

    De Kapitän war Karl-Heinz Lindner.

    Ess iss e Johr schbeder durch Wasserbombe unn Maschinegewehrfeier bei Cap Farewell versenkt worre.

  • Nochemol am Schdrand

    Losse mer de Film nochemol ablaafe. Nochemol am Schdrand vunn Amagansett. Nochemol s U-Boot, s´Schlauchboot, de Newwel.

    Síss Samstag, de 13. Juni 1942, de Daag iss grad zwä Schdunn alt.

    Dess iss die Szenerie mit der die hunnerd  Ardiggel, die siwwe Bicher unn die Fernsehfilme iwwer de Schorsch o´fangen. Do sinn se sich änisch.

    Wissder noch, dass e Daschelamp uffgeblitzt hodd?

    Wemmer jetzt demm Schdrahl vunn de Lamp entgegelaafe fangts awwer schunn o verwiggelt zu werre.

    Was de Schorsch demm junge Mann vunn de Küstewache, wu de Sabotagetrupp entdeckt hodd noochdem err grademol 3 Minute an Land war genau gsaat hodd wäs kenn Mensch:

    „Guck mich o kenne mer uns nedd irgendwuher?“

    „Merk derr moi Gsicht, du werschd aus Washington vunn mer here.“

  • Er hodd denn verdadderte Bu donn abgewimmelt unn emm e Bindel Dollars in die Händ gedriggt.
  • Die Kischde werrn schnell oigegrawe.

    Sie warn nass, verdreggt unn ferdisch mit de Nerve. Sie hänn sich vunn alle Seide umzingelt gfiehlt und jedes Knagge vunnem Ascht hoddse verriggt gemacht, wie se do durch die Nacht gschdolwert sinn. Nur de Schorsch hodd  ruhisch Blut bewahrt unn hoddse sicher zu de negschde Bahnstation gebrocht unn middem erschde Zug sinn se nooch New York noigfahre, hänn u`uffällisch ausgsehe wie vier Aniliner die uff die Schicht gehen.

    Am selwe Moie hän die Ameriganer awwer schunn am Schrand vunn Amagansett de Schbrengstoff gfunne unn e Paar deitsche Badehosse unn e Schachtel Rothhändle.

     

     

     

    Wommer unner uns sinn, fer die Weltgschicht schbielt dess kä Roll, versuche mer immer de genaue Punkt zu treffe an dem sich de Schorsch entschlosse hodd anschdattt ennere Aluminiumfabrigg dess Unnernehme Pastorius in die Luft gehe zu losse. Ich män awwer, dasses den genaue Punkt gar nedd gibt. Schdelle mer uns liewer zwä Linie vor. Schdelle mer uns vor, dasses a jetzt noch wus zum Schluss zu geht immer noch zwä Meglichkeite gäwe hodd.

    De Sabotagetrupp trennt sich.

    De Schorsch bezieht middem Burger e Hotel.

    Sie gehen oikaafe.

    Sie gehen esse.

    Sie treffen sich mit de onnere zwä.

    Sie laafen lang durch die Stadt.

    Sie beobachte sich.

    De Schorsch segt em Burger, dasser nimmie mitmacht.

    „Ich hab mers gedenkt”, segt de Burger.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Pinochle

     

    S´iss wie aussem Hitchcock-Film:

    De Held, enn Ausweis uff de Name John George Davis in de Jack, steht Gary Grant-mäsisch in de Lobby vunnem New Yorker Hotel. Mit ennere zsammegerollte Zeitung kloppt er sich als uff de Owwerschenkel. Guggt sich um, geht stracks in die Telephonzell, losst sich middem New Yorker FBI verbinne.

    „My name is Franz Daniel Pastorius”, segt err orgineller Weise, unn err gibt bekannt, dasser vor zwä Daag aus Deitschland kumme iss unn ball mit enorm wischdische Noochrichte ins Hauptquartier nooch Washington kumme deed. „Franz Daniel Pastorius, merkt eich denn Name!“

     

    Dess íss kän Film !

    Er iss mudderseele allä, soi Herz bumbert unn am onnere End vunn de Leidung wärd er nedd ernschd genumme.

    „De Hitler schdeht uff moim Balkon!“

    „Die Japse sinn beim Woolworth!“

    A, die sinn  jeden Daag vunn emm Sack voll Verriggde ogerufe worre.

     

     

    Ich wäs  wies iss e gonzie Nacht lang Kart zu schbiele. Do werschd zu emm Audomat unn die Gedanke schmelzen zu ennere kläne wesche Kugel zsamme.

    „Ich hab enn Vorbehalt. De erschde Fremde. Wer bringt den Fuchs häm? Re, iss gsaat unn glei kä noin.“

    De Schorsch hodd sechsedreissisch Schdunn lang gschbielt,  vunn Mondags Owend – 15.Juni 1942 - bis Mittwoch Morje -17.Juni 1942 - mit alde Kellnerkumpels im Exekutiv Club, New York, 49 Strooß.

    Obber soi Nerve beruhische wolld? Obber nochemol,s ledschdemol, iwwerleggt hodd?

    Pinochle hänn se gschbielt, dess iss in de Palz nedd ieblich unn ich hab mers ledschd vun de Su  moine ameriganische Freundin beibringe losse um em Schorsch e bissel näher zu kumme. Síss e ospruchloses Schbiel uffem Niveau vunn Sechsesechzisch unn fließt äfach so hie.

    De Schorsch hodd alles riskiert, hodd gschbielt wie enn Deifel, hodd jedie Vorsicht fahre losse unn zwähunnertfuffzisch Dollar gewunne, dess war sellemols enn Haufe Geld unn er hodd die gonz Rechnung bezahlt.

     

    Enn Koffer voll Geld

     

    Am Dunnerschdaag isser middem Zug nooch Washington gfahre unn am Freidaag hodder in de FBI-Zentrale endlich soin Schpruch ogebrocht, denner a beim Doppelkopp immer erwähnt hodd: „I want to speak to Mr. Hoover“.

    Wie senn awwer immer noch nedd rischdisch fer voll genumme hän, do hodder soin Herz Zehner, soin hegschde Trump ausgschpielt unn de Koffer uff de Disch geknallt mit 82 350 Dollar drin.

    Er hodd e Zettelche noigelegt katt “Money from the German Government, now  should used to fight Faschism”.

    De Burger, de Heinck unn de Quirin hän se glei feschdgenumme.

  • Uff die Schpur vunn de annere Grupp, die in Florida geland war, sinn se erschd kumme, wiese s`Geheimnis vumm weiße Dascheduch gelest hänn. Dess hodd de Schorsch bei sich katt unn do druff waren mit Geheimschrift die Name vunn e paar Kontaktpersone gschdanne. De Schorsch hodd awwer uff de Schpionageschul nedd rischdisch uffgebasst katt unn nimmie gewisst wie mer die Schrift lesbar mache konn. S´ FBI-Labor hodd soi gonzie Kunschd uffbringe misse, awwer donn sinn die Buchschdawe uffgetaucht wies Mentekel an de Wand und sie hänn die vier annere a noch gekriggt.
  • Beim FBI wissen se wiese mit ihre Kundschaft umgehen, wiemer se durch die Mangel dreht. Die hänn alle Tricks uff Lager, vum Zuckerwasser bis zu de Wasserfolter.

    De Schorsch hodd geredd unn geredd, hodd sich hochgschraubt durch soi ägenes Gebabbel unn schunn devunn gedrämt Radioosprache ans Deitsche Volk zu halte. Hodder nedd e riesisch Uglick verhinnert, e Katastroph groß wie die Oppauer Explosion vun 1921, mir deden sage groß wie en 11.September 2001? Stellt eich vor: e U-Boot wies mit Karacho ins  Empire State Building noirast!

    Er hodd awwer gleichzeidisch a geohnt, dasser dief im Schlamassel  unn zwische alle Schdiehl hockt.

    Wärt merm soi Gschicht glawe?

    Was wärt dehäm mit soine Leit bassiere?

    Was iss  mit de Marie uff de Bermudas?

     

    Heit iss klar dasser zum Schpielball vunn verschiedene Kräfte worre iss.

  • Die eene wollden alles geheim halte um a nochs neckschde U-Boot abzubasse, de Präsident Roosevelt hodd im Gegedäl die Nas voll katt vunn de deitsche U-Boote unn wollt korze Prozess mache,  s FBI wollt soi ägene Verdienschde bei de Agenteabwehr rausschdelle – enn Schorsch Dasch als Retter vun Ameriga hodd do känner brauche  kenne.
  • Sie hännen noch uffs Glatteis fihre wolle unn gsaat, wonns zum Prozeß kummt, soller sich am beschde schuldisch bekenne, er deht donn nochem vertel Johr begnadisch werre.

    Am Schluss isser awwer, er hodds kaum glawe känne, unn hodd gekocht vor Wut unn Angschd, äfach, wie enn kläne Sinder zsamme mit de onnere uff de Oklagebank geland.

     

     

     

     

     

     

     

    E geheimes Tribunal

    Es gibt in de amerikanische Gsetze e arg umschriddenie Ausnahmeregelung, die erlaubts em Präsident, im äußerschde Notfall Staatsfeinde nedd vor e ordentliches Gericht sondern vor e Militärkomission zu bringe.

    Dess hääst im Grobbe: Die Sach iss geheim, die Rechte vun de Ogeklagte sinn oigschränkt, s gibt kä Revision.

    De Saal im Justizminischderium in Washington, in demm die Verhandlung schdattfind, iss nedd arg groß, s Publikum iss jo ausgschperrt. Mer hodd e paar Disch hufeisefermisch zsammegschdellt. Vorne an de Querseit sitzen die siwwe ameriganische Generäl dies Urteil fälle solle. Links an de Wand, in de zwette Reih unn ziemlich oigequetscht die Ogeklagte, s fallt uff dass zwä oder drei sich gschmacklose,  schwarzweiße Schuh gekaaft hän, wiese in de Schdaate grad ultramodern warn.

    Die Oklag vertritt de Generalschdatsowalt Francis Biddle, enn schlaggsische Kerl, mit emm Schnurrbärtel unn wennisch Hoor uffem Kopp, er sieht e bissel aus wie de David Niven im Rosarote Panther. Schbeder war der de ameriganische Hauptrichter im Nürnberger Prozess gege die Owwernazis.

    Uff emm vunn de wennische Photos, dies vunn dere gonze Ogelegenheit gibt, sieht mer direkt newwerm Biddle de digge Kopp vum J. Edgar Hoover, dem allmächdische Chef vum FBI, vun demmer saagt, er wär a in dem Fall de große Strippezieher gewässt. Iwwer de Hoover verliert heitzudag kaum enner noch e gutes Wort unn vun denne die iwwer ihn gschriwwe hän, will känner druff verzichte ihn als Bulldogg zu beschreiwe.

    De Prozess zieht sich verzäh Daag hie, schdunnelang wärn die Aussage vunn de Ogeklagte verlese, die vumm Schorsch iss die allerlängschd, mer hodd de Oidruck dasser soi Läwe hieschdellt wie enn abgschossene Torpedo, wu gradaus ins Ziel laaft.

    S`FBI präsendiert stolz de Schprengstoff unn die Badehosse. Die Verteidischung appeliert zwischedrinn an de Owerschde Gerichtshof, weil se dess gonze Militärtribunal fer nedd verfassungsmäsisch halden.

    Unn donn iss es aus.

     

    Am 8. August iss eener vunn Zell zu Zell gange:  „Zum Dood verurteilt, zum Dood verurteilt, zum Dood verurteilt“,  die ledschde zwä de Schorsch unn de Burger, „zum Dood verurteilt“, s Urteil awwer vum Präsident Rosevelt umgewannelt in dreissisch Johr und lewenslänglich.

    Die onnere sechse hänn se noch am gleiche Tag uff de elektrische Schduhl gebrocht. Sechs Hirichdunge in ennere Schdunn dess war ameriganischer Rekord.

    Domit hodder nedd gerechnd, de Schorsch.

    Dess hodder nedd gewolld.

    Er hodd nedd driwwer redde wolle.

    „S´warn Nazi-Buwe”, hodder emol gsaat.

     

     

     

     

     

    Unn widder dehääm

     

    Er iss am Oschdersunndag 1948 widder hääm kumme, nochdemm er sechs Johr lang Schdäh gekloppt unn Gräwe auskowe hodd. Vum Präsident Truman begnadischd unn abgschowe. Sechs harte Johr in Atlanta unn Leavenworth waren dess gewässt. Die annere Deitsche hännen ogeguckt als hädder die Pest. Er hodd e Mordswut uff die Amis im Bauch katt, uff de Hoover, uff de Roosevelt, uffs FBI.

    Gonz dinn isser worre, hodd mit große Aage durch e rundie Brill geguggt.

  • Dehäm isser mit soine  Story glei in die Ostzone gange.
  • Die hännen awwer nedd hawwe wolle.

    Verschwurbeldie Gschicht.

    Dobbelagenteverdacht.

    U-Boot-Verdacht.

  • Er iss in die Schweiz gange um e Buch zu schreiwe – hodd nedd geklappt. Soi Marie iss riwwerkumme unn widder zurigggfahre – hodd Hämweh katt. Zsamme hänn se e klännes Wollschäft in Mannem katt.  In Lautre wollt er e Kneip uffmache. Kä Konzession gekriggt.
  • „Dich wolle mer do nedd!“

    S war nedd äfach in Deitschland in de fuffzischer Johre als de „Verräter vunn Schpeyer“.

    In de Zeidschriffde iss driwwer schbekuliert worre ob mer de Krieg gewunne hädden wommer weider uff Moskau marschiert weren statt nooch Schdalingrad. Wass de Rommel fer enn klore Kerl war ,hänn se gschriwwe unn die Frooch uffgeworfe ob de General Paulus sich nedd besser e Kuggel gäwwe hätt anschdatt als fideler Rentner uffem Weiße Hirsch in Dresde schpaziere zu gehe.

    Unn de Willy Brandt deed eigendlich Herbert Frahm hääse.

    In unsere Dorfkneipp hodd de Schuhmacher uff soi Prothes gekloppt unn widder emol soi Gschicht verzehlt: wie er erschd fünf Russe umgeleggt hodd bevor se ihm soi Bä abgschosse hän.

    Do hodd de Verräter vunn Schpeyer  dezu gebasst wie die Fauschd uffs Aag.

     Nooch emm Sternardiggel iwwer de Schorsch hodd änner soi Bild ausgschnidde, die Aage durchgebohrt unnem dehäm in de Briefkaschde gschdeggt.

    „Judas“ hänn senn gerufe.

     Durchs Lond gejagt hännsen.

  • S iss in dere Zeit a e Bichel rauskumme „Der Fall Pastorius“, do iss de Schorsch a nedd gut wegkumme.
  • Er hätt e schäbbes Gsicht katt, en schmale, schiefe usympatische Mund, en Fuchs werer gewese unn nur Hass unn Hohn wärn in soiner Schdimm gewässt.

    Ich muss emol sage: mer sieht de Leit nedd o wer se sinn und wasse gemacht hänn. De Schorsch iss awwer immer enn gutaussehende Kerl gewässt mit em sunnische Gemiet. E rischdisches Sunndagskind warer unn hodd sich nedd unnerkrigge losse.

    Unn was soi lange Ärm ogeht, so iss mer dess nie uffgfalle, s werd sich im Alder verwachse hawwe.

  • Er hodd donn in Frankfurt e Schdell bei ennere portugisische Fluggsellschaft gfunne. Mit soim gude Ufftrete unn soine Sprochkenntnisse hodd er dort als Mädel fer Alles soi Auskumme katt.
  • Er wollt awwer immer widder zurigg in die Schdate hodd Briefe gschriwwe an de Eisenhower, an de John F.Kennedy unn de Lyndon B. Johnson. Er wollt einisches zurechtrigge in soim Läwe. Er wollt was krum war gradbiege. Er wollt soi Recht.

    In Ameriga de Nazi-Saboteur, dehäm de Verräter, im Oste de Doppelagent –dodegege isser ogerennt soi Lebdaag.

    Wie er Ofang de siebzischer Johre in Mexiko Urlaub macht, derfer beiem Zwischeschdopp in Houston, Texas nedd aussem Flieger raus. „Immer noch Schdatsfeind Nr. 1“ hodder gsaat.

     

    Die Weltachs

     

    In Deitschland war fuffzeh, zwanzisch Johr Ruh middem Schorsch soine Gschicht. Die Schdudente hän rebelliert, de Willy Brandt iss Kanzler worre uns Intresse am Fall Pastorius iss immer mä zsammegschrumbelt wie enn alde Luftballon.

    Mer kann awwer sage: Je kläner die Gschicht drause worre iss, desto mäh hodd se im Schorsch soim Kopp an Umfang zugenumme unn iss zu ennere Art Gsamtabrechnung mit de Zuständ in de Welt worre. De ameriganische Imperialismus, s Versage vum Kommunismus, s´Pressewese an sich, de Josef Stalin und die Babutschka - dess Alles hodder oigeordend in eh gewaldischie, wacklischie Konschdruktion, die Hauptachs vunn soine Weltsicht iss awwer e U-Boot gewesst.

    Wann de Schorsch gsaat hodd „die Hunde!“, dess war soin Lieblingsfluch, obwohl er doch enn große Hundefroind war, dann hodder allminanner gemänt: De Präsident Roosevelt unn de Präsident Bush senior, de Helmut Kohl unn „die Roipalz“.

     

  •  
  •  
  • Die dumme Buwe
  •  

    Er iss donn in ihre Ofangsjohre bei de Grüne oigetrete unn hodd als älschdes Mitglied am Ort e paar Johr mitgemacht. Nadierlich isser a dort ball ogeeckt. Wiese emol e gemeinsamie Veroschdaldung mit de Junge Union geplant hawwen, isser uffgschbritzt, hodd die Händ uff de Disch gschdemmt unn gerufe: „Middem Klassefeind mache mir kä Politik!“

  • Ä onnresmol hännse zu ennere Kundgebung zu irgendem wischdische Thema, ich glaab s war Wackersdorf, in de Fußgängerzone uffgerufe, awwer außerm Schorsch, em Schdadtrat Braun und noch zwä odder drei onnere iss kääns kumme. Do hodd de Schorsch vorgschlage mer sollt jetzt mol, wommer in so ennere iwwersichtliche Grupp beisamme iss e radikalerie Aktion durchfiehre unn die Redaktion vunn de Roipalz besetzte. Hän die „Grüne“ awwer nedd mache wolle.
  • So isser widder ausgetrete.

    E paar mol hodd mern a uff Veroschdaldunge vunn de DKP gsehe. Wenner awwer s´Wort ergriffe hodd, issem in soi Redd gern de Stalin odder die Babutschka noigerutscht unn dess iss a dort nedd wirglich gut okumme.

    Uns selwer mit unsere abgerissene Klamotte und gfärbte Hoor hodder gsaat, mer sollden uns mol ordentlich oziehe, so wollden die Aniliner vun uns nix wisse.

     

    Er schdeht am Oigang unn schennt, laaft e paar Meter fort, laaft e paar Meter zurigg unn dischbediert weider. S`geht um Atomkraft, die SPD, die DDR odder Mao Tse Tung.

    „Ihr dumme Buwe!“ Känner vunn uns war im U-Boot, känner hodd de Edgar Hoover zu Gsicht gekriggt, känner hodd 6 Johr lang Stä gekloppt, mer känne nedd mitredde.

    Zwischedurch lachter als emol, gibt Zeiche, dass die Brigge nedd abgebroche sinn.

     

     

     

     

  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • Emm  Schorsch soi Kapp
  • In soine ledschde Johre hodd de Schorsch leicht am Kopp gfrore unn sich e Kapp zugeleggt. S war e Qualitätskapp, nedd so e billisch Ding wiese heit die Rentner beim Tchibo-Ausschank trage middem OBI-Uffnäher druff, awwer die Kapp war a e Zeiche dasses Schbätjohr ogebroche war in soim Läwe.

    Ämol hoddsen noch gejuckt. Ämol hodden nachts in de Wertschaft e junges Mädel gfroocht obber noch mit erre häm kumme will. Sie hodd awwer Geld hawwe wolle fer ihr Liebesdienschde unn de Schorsch iss fortgerennt wie enn kläne Bu. „Droge“, hodder vermut. „Ich dummer Hund“, hodder widder gsaat unn swar e großie Traurischkeit in soiner Schdimm gelägge.

    Es issem bewusst worre, dass er soi großes Werk, die Wahrheit iwwer die Operation Pastorius unn wie die Welt zusammehängt nimmie selwer ferdischbringt unn er hodd Schriftschdeller unn Journalischde gsucht dies ferren mache. S´iss awwer dro gescheidert, dasser alles bis uffs ledschde Komma genau hawwe wollt.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Im Dood

     

  • S isses vorledschde Haus vunn ennere Schdrooß wu direkt uff die Audobahn fiehrt.
  • Im Zimmer schdehen alde, schunn e bissel verschamerierte Mewel, enn Schreibdisch mit de Kopiee vunn de Briefe an die ameriganische Präsidente drin,  unn e paar Bicher, mer sieht glei viel Geld iss nedd do, síss awwer sauwer. De Schorsch liggt im Bett. S´geht nimmie lang. Er hodd schunn selwer alles geregelt bei de Schdadt: de Sarg rausgsucht unn devor gsorgt, dass um Himmels Wille känn Parrer kummt. Jetzt winscht er sich noch e sauwerie Nassrasur.

    Mer konn sage, dass es mit de deitsche Wiedervereinischung middem Schorsch bergab gange iss.

    De Fernseher laaft, mer sieht die Trabbis hupe, die Schlange vor de Banke wu sich die Ossies die hunnert Mark Begrießungsgeld abhole. Mer sieht de Kohl wier de Leit s Blaue vum Himmel runner verspricht.

    De Schorsch uffrecht im Bett schännt vor sich hie  „Die Hunde, die Hunde“ .

    Er iss an Allerheilische 1991 gschdorwe.

    Viel Leit waren nedd uff de Beerdischung awwer do druff isses em a nedd okumme.

    Soi Nichte hodd mer e paar Dag schbeder, anstatt de Babiere, die mich mäh intressiert hedden, e Dutt voll sauwere weiße Hemde gebrocht - hunnert Prozent Polyesther-, vunn wege de Arbeiterklasse ordentlich gegeniwwertrete.

     

     

     

     

    Gerechdischkeit fer George John Dasch!

     

    Wie gsaat, am Schluß hodd soi Gschicht känner mä intressiert. Swar so durchenanner, swar so lang her unn so isse allmählich im Newwel verschwumme.

    Zeh Johr schbeder wies Internet uffkumme iss hän e paar ameriganische Grufties, U-Boot-Schbezialiste unn Hobby-Schpione ogfange zu recherchiere. Er wär gonz gewiss in de Schweiz gschdorwe hodd änner geschriwwe. Enn onnere hodd mit viel Mih de elektrische Schduhl ausfinisch gemacht, der wär schunn gonz verschdaabt gewesst. Die Gräwer vunn de 6 Dode hänn se awwer nedd gfunne. Noch zum Schorch soine Lebzeite, konnt mer jetzt lese, hodd en alde Nazi bei de Staatsowaltschaft Frankfurt enn Strofotrag gschdellt, wege „Hirichtungsverrat“. Die hännen awwer abgewimmelt  unn gsaat de Schorsch wär vermudlich  schunn 1961 in Frankfurt gschdorwe.

     

    Noochem 11. Sepdember 2001 iss de „Schpion vunn Schpeyer“ awwer aussem Vergesse widder hochgschosse kumme, wie e U-Boot aussem Atlantische Ozean unn hodd mords Welle gschlage.

    Wiemer rausgekriggt hodd, dass vor de Al Quida unn Usama Bin Laden schunnemol versucht worre iss Ameriga direkt ozugreife iss die Gschichd in de Schtade uheimlich populär worre, faschd e Schdiggel schlechdie Popkultur.

  • Unn weil die Regierung vum George Bush junior bei de Gfangene vunn Guantanamo die gleiche geheime Militärkomissione oigsetzt hodd, wie im Fall Pastorius, „The same game“ hedd de Schorsch gsaat unn noch zwämol „die Hunde“ hinnerhergschowe, iss gonz ernschdhaft unn uff akademischem Niveau driwwer debaddiert worre, dasses sellemols nedd rischdisch zugange iss beim Prozeß, unn in alle seriöse Zeidunge in de USA, ogfange bei de New York Times iss ausfiehrlich unn uff de erschde Seid driwwer gschriwwe worre.
  • So iss schließlich in em gonze Schdabel neier Bicher zwar nedd em Schorsch soi ägenie absolud rischdischie Version vunn de Zuständ in de Welt verzehlt worre, awwer isch män bei doine gonze Dickkeppischkeit Schorsch (kumm Schorsch winke mol!) dodemit konnschd doch wirglich zufriede soi.

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Die  beiden  wichtigsten Quellen für diese Geschichte sind Georges Erzählungen und diese webside:

    Samaha, Joel; Sexton, Paul (Editors)  : Transcript of Proceedings before the Military Comission to Try Persons Charged with Offenses agaist the Law of War and the Articles of War, Washington DC. Juli 8 to July 31, 1942. Minneapolis: Universitiy of Minnesota, 2004. http://www.soc.umn.edu/~samaha/nazi_saboteurs/nazi01.htm

     

     

    Hier noch einige Bücher, die sich angesammelt haben:

    Abella, Alex; Gordon, Scott: Shadow Enemies. Hitler`s Secret Terrorist Plot                                                                                               Against The United States, Guilford (Connecticut), 2002.

    Berthold, Will: Erich Gimpel, Spion für Deutschland, Gütersloh Dasch, George John: Eight spies against America, New York 1959.

    Johnson, David Alan: Betrayel. The True Story Of J.Edgar Hoover And The Nazi Saboteurs Captured During WWII, Nw York, 2007.

               O`Donnell, Pierce: In Time Of War. Hitler`s Terrorist Attack on America. New York 2005

Rachlis, Eugene: They Came  To Kill. The story of Eight Nazi Saboteurs in America. London, 1962.

Thorwald, Jürgen: Der Fall Pastorius, Stuttgart 1953

Wilhelm, Cornelia: Bewegung oder Verein? Nationalsozialistische Volkstumspolitik in den USA, Stuttgart, 1998.